21 lutego 2012 – Rzymskokatolicka Parafia Najświętszej Maryi Panny z Lourdes w Krakowie

21 lutego 2012

Zimowisko służby liturgicznej

Zimą, w czasie ferii szkolnych, przed lub po odpuście parafialnym – przychodzi pora na wspólny wyjazd dziewcząt i chłopców ze służby liturgicznej. W tym

Życie parafii

21 lutego 2012

Odpust Parafialny

Posted By: zbyszek 3183 Views

W sobotę 11 lutego od pierwszej Mszy św. (o godz. 6.00) liczniej niż zwykle gromadzili się wierni, aby w naszej świątyni uczcić Patronkę naszej

(Magiczny Kraków – link)
Projekt: „Uwolnić z więzów samotności i starości”
„Zadanie publiczne jest finansowane ze środków Miasta Krakowa”

Budżet obywatelski Miasta Krakowa

– celem zadania:

jest kompleksowe wsparcie osób starszych i samotnych zamieszkałych na terenie Dzielnicy V Krowodrza Miasta Krakowa oraz uwrażliwianie dzieci, młodzieży i studentów na sytuację seniorów w ich środowiskach oraz zachęcanie do zaangażowania się w niesieniu pomocy ludziom starszym i samotnym

– grupa beneficjentów:
osoby starsze i samotne zamieszkałe na terenie Dzielnicy V Krowodrza; wolontariusze, którzy uczą się wrażliwości na samotność i starość

– okres trwania:
01.01.2025 – 31.12.2025

– projekt jest finansowany z Budżetu Obywatelskiego Miasta Krakowa

– kontakt:
mail: projektapaulo@gmail.com;
tel. 787 619 320

– Znasz starszą, samotną osobę potrzebującą pomocy?
Zgłoś ją przez formularz

Czytania na środę, 19 lutego 2025

Środa VI tygodnia okresu zwykłego(Rdz 8, 6-13. 20-22)Po czterdziestu dniach Noe, otworzywszy okno arki, które przedtem uczynił, wypuścił kruka; ale ten wylatywał i zaraz wracał, dopóki nie wyschła woda na ziemi. Potem wypuścił z arki gołębicę, aby się przekonać, czy ustąpiły wody z powierzchni ziemi. Gołębica, nie znalazłszy miejsca, gdzie by mogła usiąść, wróciła do arki, bo jeszcze była woda na całej powierzchni ziemi; Noe, wyciągnąwszy rękę, schwytał ją i zabrał do arki. Przeczekawszy zaś jeszcze siedem dni, znów wypuścił z arki gołębicę i ta wróciła do niego pod wieczór, niosąc w dziobie świeży listek z drzewa oliwnego. Poznał więc Noe, że woda na ziemi opadła. I czekał jeszcze siedem dni, po czym wypuścił znów gołębicę, ale ona już nie powróciła do niego. W sześćset pierwszym roku, w miesiącu pierwszym, w pierwszym dniu miesiąca wody wyschły na ziemi, i Noe, zdjąwszy dach arki, zobaczył, że powierzchnia ziemi jest już prawie sucha. Noe zbudował ołtarz dla Pana i wziąwszy ze wszystkich zwierząt czystych i z ptaków czystych, złożył je w ofierze całopalnej na tym ołtarzu. Gdy Pan poczuł miłą woń, rzekł do siebie: "Nie będę już więcej złorzeczył ziemi ze względu na ludzi, bo usposobienie człowieka jest złe już od młodości. Przeto już nigdy nie zgładzę wszystkiego, co żyje, jak to uczyniłem. Będą zatem istniały, jak długo trwać będzie ziemia: siew i żniwo, mróz i upał, lato i zima, dzień i noc".(Ps 116B (115), 12-13. 14-15. 18-19)REFREN: Złożę Ci, Boże, ofiarę pochwalnąCzym się Panu odpłacęza wszystko, co mi wyświadczył?Podniosę kielich zbawieniai wezwę imienia Pana.Wypełnię me śluby dla Panaprzed całym Jego ludem.Cenna jest w oczach Panaśmierć Jego wyznawców.Wypełnię me śluby dla Panaprzed całym Jego ludem.W dziedzińcach Pańskiego domu,pośrodku ciebie, Jeruzalem.(Ef 1, 17-18)Niech Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, przeniknie nasze serca swoim światłem, abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania.(Mk 8, 22-26)Jezus i [czytaj dalej...]

Rozważanie na środę, 19 lutego 2025

Ile w tej Ewangelii czułej bliskości… Aż dech zapiera… Jezus, wobec ludzkiej nędzy, ludzkiej ślepoty, ujmuje za rękę… Cudowne! Chrystus nie chwyta, nie ściska, nie szarpie, nie ciągnie, ale… ujmuje… Ujmuje za rękę, żeby ująć cię za serce, żeby tą swoją delikatną czułością uwieźć cię, zdobyć dla siebie… Prowadzi poza wieś, poza zgiełk, zamieszanie, hałas. Prowadzi w ciszę, w samotność, która nie jest osamotnieniem, ale bliskością, relacją. Tam… zwilżył mu oczy śliną. Ślina to słowo. On wyznaje tobie miłość… Dotykając cię w twoich pochorowaniach, nędzach, w twojej ślepocie mówi ci, jak bardzo cię kocha i jak bardzo jesteś dla Niego ważny. Ślina to też pocałunek, to intymność, to język miłości. Kładzie na niego ręce… To gest zatroskania, zaopiekowania, ochrony, uzdrowienia. Tyle piękna, tyle czułości. Taki właśnie jest Bóg… o. Maciej Sierzputowski [czytaj dalej...]