2 sierpnia 2024

Z życia parafii nr 266

(Magiczny Kraków – link)
Projekt: „Uwolnić z więzów samotności i starości”
„Zadanie publiczne jest finansowane ze środków Miasta Krakowa”

Budżet obywatelski Miasta Krakowa

– celem zadania:

jest kompleksowe wsparcie osób starszych i samotnych zamieszkałych na terenie Dzielnicy V Krowodrza Miasta Krakowa oraz uwrażliwianie dzieci, młodzieży i studentów na sytuację seniorów w ich środowiskach oraz zachęcanie do zaangażowania się w niesieniu pomocy ludziom starszym i samotnym

– grupa beneficjentów:
osoby starsze i samotne zamieszkałe na terenie Dzielnicy V Krowodrza; wolontariusze, którzy uczą się wrażliwości na samotność i starość

– okres trwania:
01.01.2025 – 31.12.2025

– projekt jest finansowany z Budżetu Obywatelskiego Miasta Krakowa

– kontakt:
mail: projektapaulo@gmail.com;
tel. 787 619 320

– Znasz starszą, samotną osobę potrzebującą pomocy?
Zgłoś ją przez formularz

Czytania na środę, 23 kwietnia 2025

Środa w oktawie Wielkanocy(Dz 3,1-10)Gdy Piotr i Jan wchodzili do świątyni na modlitwę o godzinie dziewiątej, wnoszono właśnie pewnego człowieka, chromego od urodzenia. Kładziono go codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby wstępujących do świątyni, prosił o jałmużnę. Ten zobaczywszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił ich o jałmużnę. Lecz Piotr wraz z Janem przypatrzywszy się mu powiedział: Spójrz na nas. A on patrzył na nich oczekując od nich jałmużny. Nie mam srebra ani złota - powiedział Piotr - ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź! I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. A on natychmiast odzyskał władzę w nogach i stopach. Zerwał się i stanął na nogach, i chodził, i wszedł z nimi do świątyni, chodząc, skacząc i wielbiąc Boga. A cały lud zobaczył go chodzącego i chwalącego Boga. I rozpoznawali w nim tego człowieka, który siadał przy Pięknej Bramie świątyni, aby żebrać, i ogarnęło ich zdumienie i zachwyt z powodu tego, co go spotkało.(Ps 105,1-4.8-9)REFREN: Niech się weselą szukający Pana Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia,głoście Jego dzieła wśród narodów.śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,rozsławiajcie wszystkie Jego cuda.Szczyćcie się Jego świętym imieniem,niech się weseli serce szukających Pana.Rozważajcie o Panu i Jego potędze,zawsze szukajcie Jego oblicza.Na wieki On pamięta o swoim przymierzu,obietnicy danej tysiącu pokoleń,o przymierzu, które zawarł z Abrahamem,i przysiędze danej Izaakowi.Aklamacja (Ps 118, 24)Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.(Łk 24,13-35)W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: Cóż to za rozmowy prowadzicie z [czytaj dalej...]

Rozważanie na środę, 23 kwietnia 2025

Podróż dwóch (a może dwojga…!?) uczniów do Emaus jest jak Msza Święta. Oni niosą konkretną historię, która jest przeniknięta trudem. Są smutni, zniechęceni, pozbawieni nadziei, perspektyw. Idą i rozmawiają o tym wszystkim. Ich życie. W tę sytuację wchodzi Jezus. Oni Go nie rozpoznają tak bardzo pochłonięci są swoim utrudzeniem. Jezus pyta się ich o czym rozmawiają. Jest zainteresowany tym, co przeżywają. Chce usłyszeć o ich utrudzeniu. Chce, żeby Mu o tym wszystkim opowiedzieli, żeby to z siebie wyrzucili. To jak początek Mszy Świętej. Przynoszę moje utrudzenia, moje nędze i słabości. Oddaję je Bogu. A w modlitwie zwanej kolektą, na zaproszenie kapłana „Módlmy się”, mówię Mu z czym przyszedłem. Mówię o tym, co jest często trudną i wymagającą treścią mojego życia. On słucha. To takie piękne. Jezus nie przerywa, nie spieszy się. Słucha. Pozwala im powiedzieć wszystko. Dopiero kiedy kończą zaczyna mówić On. Mówi im o tym, co oni Mu powiedzieli, ale słowem Bożym, które jest żywe, które tłumaczy im ich. Tłumaczy tobie ciebie. Liturgia Słowa. Kiedy rzeczywiście wsłuchujesz się w czytania to, może nie wszystko od razu rozumiesz, ale, jeżeli słuchasz, to na pewno płonie w tobie serce. Kiedy doszli do wsi, do której zmierzali przymusili Go, żeby z nimi został. Cudowne! Przymusić Jezusa do pozostania. Jezus uwielbia być przymuszany. Nie dlatego, że nie chce z nami być, wręcz przeciwnie! Dlatego, że nie chce robić nic wbrew naszej woli. Wtedy zasiadł z nimi do stołu, wziął chleb i połamał. Liturgia Eucharystyczna. Te gesty, które tak cudownie opowiadają Jezusa. Bo On się daje łamać i nieustannie się rozdaje. Wtedy, w tym łamaniu Go rozpoznają. Ale On znika z ich oczu. To jest Komunia. Bo kiedy ty karmisz się Nim On żyje w tobie. Na tym polega życie z Jezusem. To jest Eucharystia, że On żyje w tobie, w tobie przeżywa swoje [czytaj dalej...]