10 sierpnia 2015 – Rzymskokatolicka Parafia Najświętszej Maryi Panny z Lourdes w Krakowie

– celem zadania:

jest kompleksowe wsparcie osób starszych i samotnych zamieszkałych na terenie Dzielnicy V Krowodrza Miasta Krakowa oraz uwrażliwianie dzieci, młodzieży i studentów na sytuację seniorów w ich środowiskach oraz zachęcanie do zaangażowania się w niesieniu pomocy ludziom starszym i samotnym

– grupa beneficjentów:
osoby starsze i samotne zamieszkałe na terenie Dzielnicy V Krowodrza; wolontariusze, którzy uczą się wrażliwości na samotność i starość

– okres trwania:
01.01.2025 – 31.12.2025

– projekt jest finansowany z Budżetu Obywatelskiego Miasta Krakowa

– kontakt:
mail: projektapaulo@gmail.com;
tel. 787 619 320

– Znasz starszą, samotną osobę potrzebującą pomocy?
Zgłoś ją przez formularz

Czytania na poniedziałek, 24 marca 2025

Poniedziałek III Tygodnia Wielkiego Postu(2 Krl 5, 1-15a)Naaman, wódz wojska króla Aramu, miał wielkie znaczenie u swego pana i doznawał względów, ponieważ przez niego Pan spowodował ocalenie Aramejczyków. Lecz ten człowiek – dzielny wojownik – był trędowaty. Aramejczycy podczas napadu łupieskiego uprowadzili z ziemi Izraela młodą dziewczynę, którą przeznaczono do usług żonie Naamana. Ona rzekła do swojej pani: "O, gdyby pan mój udał się do proroka, który jest w Samarii! Ten by go wówczas uwolnił od trądu". Naaman więc poszedł oznajmić to swojemu panu, powtarzając słowa dziewczyny, która pochodziła z kraju Izraela. A król Aramu odpowiedział: "Ruszaj w drogę! A ja poślę list do króla izraelskiego". Wyruszył więc, zabierając z sobą dziesięć talentów srebra, sześć tysięcy syklów złota i dziesięć ubrań na zmianę. I przedłożył królowi izraelskiemu list następującej treści: "Z chwilą gdy dojdzie do ciebie ten list, wiedz, iż posyłam do ciebie Naamana, sługę mego, abyś go uwolnił od trądu". Kiedy przeczytano list królowi izraelskiemu, rozdarł swoje szaty i powiedział: "Czy ja jestem Bogiem, żebym mógł uśmiercać i ożywiać? Bo ten poleca mi uwolnić człowieka od trądu! Tylko dobrze zastanówcie się i rozważcie, czy on nie szuka zaczepki ze mną?" Lecz kiedy Elizeusz, mąż Boży, dowiedział się, iż król izraelski rozdarł swoje szaty, polecił powiedzieć królowi: "Czemu rozdarłeś szaty? Niech on przyjdzie do mnie, a dowie się, że jest prorok w Izraelu". Więc Naaman przyjechał swymi końmi i swoim powozem, i stanął przed drzwiami domu Elizeusza. Elizeusz zaś kazał mu przez posłańca powiedzieć: "Idź, obmyj się siedem razy w Jordanie, a ciało twoje będzie takie jak poprzednio i staniesz się czysty!" Rozgniewał się Naaman i odszedł ze słowami: "Przecież myślałem sobie: Na pewno wyjdzie, stanie, następnie wezwie imienia Pana, Boga swego, poruszy ręką nad miejscem chorym i odejmie trąd. Czyż Abana i Parpar, rzeki Damaszku, nie są lepsze od [czytaj dalej...]

Rozważanie na poniedziałek, 24 marca 2025

Pobożność bez wiary? Bezpośrednio po chrzcie w Jordanie, Jezus, Syn umiłowany, w którym Ojciec ma upodobanie, idzie na pustynię, aby tam stoczyć walkę z demonem. Z tej konfrontacji z pokusami powraca zwycięski i rozpoczyna swoją działalność. Bezpośrednio przed wizytą w Nazarecie Łukasz notuje: Potem powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich (ww. 14-15). Synagoga w rodzinnym miasteczku rozpoczyna inne zmaganie, które będzie towarzyszyło Jezusowi przez wszystkie lata Jego dzielności: jest to budzenie świadomości grzechu niewiary, bałwochwalstwa i obłudy, aby poprzez nawrócenie lud potrafił przyjąć Dobrą Nowinę o Bogu, który jest Ojcem miłosiernym, kocha swoje dzieci oraz chce dla nich dobra doczesnego i wiecznego. Przykre dla mieszkańców Nazaretu słowa Jezusa o większej wierze dwojga pogan Łukasz ukazuje jako fundament niezbędny dla nawrócenia serca. Odpowiedź na pytania o wiarę, zaufanie Bogu i gotowość na posłuszeństwo Jego słowu rozpoczyna się bolesną refleksją o przyczynach, dla których mieszkańcy Nazaretu domagają się „znaków z nieba”. W słowach Jezusa znajdujemy dotkliwą refleksję, że mieszkańcy Nazaretu, w przeciwieństwie do przytoczonej dwójki pogan, nie mają wiary przeradzającej się w czyny posłuszeństwa Bożym poleceniom, lecz chcą weryfikacji prawdomówności Jezusa. Dlaczego? Bo przecież znany we wsi syn cieśli nie może być Bożym prorokiem. Scena końcowa medytowanego tekstu to obraz gniewu każdego człowieka, który nie potrafi uznać prawdy o słabości swej wiary. W tym miejscu warto przypomnieć wołanie ojca chorego chłopca skierowane do Jezusa: Wierzę, zaradź memu niedowiarstwu! (Mk 9, 23). Rozważany tekst prowokuje nieodzowne pytania: Jaka jest moja wiara? Czego jej nie dostaję? Jakie oczekiwania bądź pretensje wobec Boga we mnie rodzi? ks. Maciej Warowny [czytaj dalej...]

Rzymskokatolicka Parafia Najświętszej Maryi Panny z Lourdes w Krakowie

Day: 10 sierpnia, 2015

Z Życia Parafii Numer 159-160