24 kwietnia 2016 – Rzymskokatolicka Parafia Najświętszej Maryi Panny z Lourdes w Krakowie

24 kwietnia 2016

Ogłoszenia duszpasterskie na 5. Niedzielę Wielkanocna — 24.04.2016

Dziś o godz. 18.00 zapraszamy na nieszpory niedzielne. W odpowiedzi na prośbę Ojca Świętego Franciszka – organizowana jest dziś zbiórka do puszek na pomoc

(Magiczny Kraków – link)
Projekt: „Uwolnić z więzów samotności i starości”
„Zadanie publiczne jest finansowane ze środków Miasta Krakowa”

Budżet obywatelski Miasta Krakowa

– celem zadania:

jest kompleksowe wsparcie osób starszych i samotnych zamieszkałych na terenie Dzielnicy V Krowodrza Miasta Krakowa oraz uwrażliwianie dzieci, młodzieży i studentów na sytuację seniorów w ich środowiskach oraz zachęcanie do zaangażowania się w niesieniu pomocy ludziom starszym i samotnym

– grupa beneficjentów:
osoby starsze i samotne zamieszkałe na terenie Dzielnicy V Krowodrza; wolontariusze, którzy uczą się wrażliwości na samotność i starość

– okres trwania:
25.01.2024 – 31.12.2024

– projekt jest finansowany z Budżetu Obywatelskiego Miasta Krakowa

– kontakt:
mail: projektapaulo@gmail.com;
tel. 787 619 320

– Znasz starszą, samotną osobę potrzebującą pomocy?
Zgłoś ją przez formularz

Czytania na wtorek, 21 stycznia 2025

Wtorek II tygodnia okresu zwykłego(Hbr 6, 10-20)Bracia: Nie jest Bóg niesprawiedliwy, aby zapomniał o czynie waszym i miłości, którą okazaliście dla imienia Jego, gdy usługiwaliście świętym i jeszcze usługujecie. Pragniemy zaś, by każdy z was okazywał tę samą gorliwość w doskonaleniu nadziei aż do końca, abyście nie stali się ospałymi, ale naśladowali tych, którzy przez wiarę i cierpliwość stają się dziedzicami obietnic. Albowiem gdy Bóg Abrahamowi uczynił obietnicę, nie mając nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, poprzysiągł na samego siebie, mówiąc: "Zaiste, hojnie cię pobłogosławię i ponad miarę rozmnożę". A ponieważ Abraham tak cierpliwie oczekiwał, otrzymał to, co było obiecane. Ludzie przysięgają na kogoś wyższego, a przysięga dla stwierdzenia prawdy jest zakończeniem każdego sporu między nimi. Dlatego Bóg, pragnąc okazać dziedzicom obietnicy ponad wszelką miarę niezmienność swego postanowienia, wzmocnił je przysięgą, abyśmy przez dwie rzeczy niezmienne, co do których niemożliwe jest, by skłamał Bóg, mieli trwałą pociechę, my, którzy uciekliśmy się do uchwycenia zaofiarowanej nadziei. Trzymajmy się jej jak bezpiecznej i silnej dla duszy kotwicy, która przenika poza zasłonę, gdzie Jezus jako poprzednik wszedł za nas, stawszy się arcykapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.(Ps 111 (110), 1b-2. 4-5. 9 i 10c)REFREN: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzuZ całego serca będę chwalił Panaw radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.Wielkie są dzieła Pana,zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów,Pan jest miłosierny i łaskawy.Dał pokarm bogobojnym,pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.Zesłał odkupienie swojemu ludowi,na wieki ustanowił swoje przymierze,imię Jego jest święte i wzbudza trwogę,a Jego sprawiedliwość będzie trwać na wieki.Aklamacja (Ef 1, 17-18Niech Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, przeniknie nasze serca swoim światłem, abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania.(Mk 2, 23-28)Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: "Patrz, czemu oni czynią w szabat [czytaj dalej...]

Rozważanie na wtorek, 21 stycznia 2025

Prawo jest w Starym Testamencie owocem Przymierza, jakie Bóg zawarł z Izraelem w czasie wyjścia z Egiptu. Jest ono cały czas na służbie Przymierza, porządkuje życie wspólnoty Ludu Wybranego i cały czas przypomina mu, że Naród jest szczególną własnością Boga, że jest z Nim w szczególnej relacji. Przepisy dotyczące szabatu są bardzo ważnym elementem Prawa, stoją na straży dnia świętego, który jest związany z osobnym Bożym błogosławieństwem. Szabat też, będąc szczególną własnością Boga uczy człowieka, że otrzymuje on wszystko z ręki Najwyższego i że cały czas jest Bożym darem. Stąd szczegółowe przepisy zakazujące w tym dniu określonych rodzajów prac i działań. Rozwijające się przez pokolenia szczegółowe ustawodawstwo dotyczące szabatu stawało się często bardzo trudne do zachowania w całości. Definiując to, co można, a czego nie można w szabat i mnożąc ograniczenia, tradycja prawa szabatowego w dużej mierze przenosiła akcent z oddawania chwały Bogu i wyrażania Mu wdzięczności za życie i opiekę, na szczegółowe zachowywanie drobiazgowych przepisów. Dzień, który miał służyć człowiekowi i kierować jego myślenie ku Bogu, stawał się często ciężarem trudnym do uniesienia. Jezus przynosi odnowione rozumienie Szabatu. Podkreśla najpierw, że szabat jest na służbie człowieka. To podstawowe potrzeby człowieka określać powinny to, co wolno, a czego nie wolno w szabat, zaczynając od zaspokojenia głodu i pragnienia. Zaspokojony głód jest wyraźnym znakiem Bożej troski o człowieka i Bożego błogosławieństwa, więc nie kłóci się z celem istnienia szabatu. Jezusowa deklaracja dotycząca panowania nad szabatem jest otwartym potwierdzeniem Boskiej godności Jezusa. Prowokując do refleksji nad szabatem Jezus zaprasza, by Go naśladować w przeżywaniu Dnia Pańskiego jako czasu na okazywanie miłości Bogu przez słuchanie Jego słowa, udział w modlitwie całej wspólnoty zgromadzonej na Eucharystii i zaangażowanie na rzecz miłości bliźniego, przez troskę o chorych, samotnych i potrzebujących wsparcia. Takie podejście do Dnia Pańskiego sprawi, że będzie on „dla człowieka”. ks. Adam Łuźniak [czytaj dalej...]