15 kwietnia 2020

Parafia w czasach zarazy

Posted By: zbyszek 3151 Views

(Magiczny Kraków – link)
Projekt: „Uwolnić z więzów samotności i starości”
„Zadanie publiczne jest finansowane ze środków Miasta Krakowa”

Budżet obywatelski Miasta Krakowa

– celem zadania:

jest kompleksowe wsparcie osób starszych i samotnych zamieszkałych na terenie Dzielnicy V Krowodrza Miasta Krakowa oraz uwrażliwianie dzieci, młodzieży i studentów na sytuację seniorów w ich środowiskach oraz zachęcanie do zaangażowania się w niesieniu pomocy ludziom starszym i samotnym

– grupa beneficjentów:
osoby starsze i samotne zamieszkałe na terenie Dzielnicy V Krowodrza; wolontariusze, którzy uczą się wrażliwości na samotność i starość

– okres trwania:
01.01.2025 – 31.12.2025

– projekt jest finansowany z Budżetu Obywatelskiego Miasta Krakowa

– kontakt:
mail: projektapaulo@gmail.com;
tel. 787 619 320

– Znasz starszą, samotną osobę potrzebującą pomocy?
Zgłoś ją przez formularz

Czytania na piątek, 20 czerwca 2025

Piątek XI tydzień zwykły(2 Kor 11,18.21b-30)Bracia: Ponieważ wielu przechwala się według ciała, i ja będę się przechwalał. Jeżeli inni zdobywają się na odwagę mówię jak szalony - to i ja się odważam. Hebrajczykami są? Ja także. Izraelitami są? Ja również. Potomstwem Abrahama? I ja. Są sługami Chrystusa? Zdobędę się na szaleństwo: Ja jeszcze bardziej! Bardziej przez trudy, bardziej przez więzienia; daleko bardziej przez chłosty, przez częste niebezpieczeństwa śmierci. Przez Żydów pięciokrotnie byłem bity po czterdzieści razów bez jednego. Trzy razy byłem sieczony rózgami, raz kamienowany, trzykrotnie byłem rozbitkiem na morzu, przez dzień i noc przebywałem na głębinie morskiej. Często w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od zbójców, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach od fałszywych braci; w pracy i umęczeniu, często na czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, w licznych postach, w zimnie i nagości. Nie mówiąc już o mojej codziennej udręce płynącej z troski o wszystkie Kościoły. Któż odczuwa słabość, bym i ja nie czuł się słabym? Któż doznaje zgorszenia, żebym i ja nie płonął? Jeżeli już trzeba się chlubić, będę się chlubił z moich słabości.(Ps 34,2-7)REFREN: Bóg sprawiedliwych wyzwala z niedoliBędę błogosławił Pana po wieczne czasy,Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.Dusza moja chlubi się Panem,niech słyszą to pokorni i niech się weselą.Wysławiajcie razem ze mną Pana,wspólnie wywyższajmy Jego imię.Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchałi wyzwolił od wszelkiej trwogi.Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,oblicza wasze nie zapłoną wstydem.Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał,i uwolnił od wszelkiego ucisku.Aklamacja (Mt 5,3)Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.(Mt 6,19-23)Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, [czytaj dalej...]

Rozważanie na piątek, 20 czerwca 2025

Kontynuując myśl sprzed tygodnia… Ci księża… Nie tylko na seksie „zafisiowani”, ale jeszcze na pieniążku. Oto dziś Ewangelia dla bogatego Kościoła… Mój współbrat pracujący w Rzymie opisał mi wizytację naszego Generała w Malawi. Nie znał miejsca, sądził, że mamy klasztor w stolicy. Okazało się, że po wylądowaniu wieziono go kilka godzin, a podróż skończyła się przy małym domku, gdzie mieszkają bracia. Oto miejsce wizytacji – powiedzieli mu. A kościół – zapytał? No nie ma… No to gdzie pracujecie? Następnego dnia zawieźli go głęboko w busz, zaczęli nawoływać i w godzinę zeszło się niemal dwieście osób. Odprawili Mszę i przedstawili Generała. Lud zaszemrał – gość z Europy, robimy zbiórkę. Każdy dał, ile miał. Zebrali równowartość kilku euro. Ale byli tacy wdzięczni… A bracia? Hodują kury i żyją ze sprzedaży jajek. No, powie kto - to jasne – to misje… Mój, świętej pamięci, proboszcz Antoni – całe życie się przy nim wychowywałem. Kiedy jechał spowiadać na rekolekcje do sąsiedniej parafii, zawsze zabierał kopertę „na misje”, którą wręczał kaznodziei, niezależnie czy był to „prawdziwy” misjonarz czy nie. I robił to niesłychanie dyskretnie. Człowiek, który nigdy nie miał samochodu, a wszystko inwestował w książki do biblioteki, która do dziś jest dostępna dla parafian. W sąsiedniej parafii proboszcz Stefan, też już nieżyjący. Kiedy przyszli w nocy złodzieje, zawinęli go w dywan i okradli, to… zabrali mu tylko radio, bo nic innego, cennego nie miał. On zaś ich poprosił, żeby przykryli mu nogi kocem, bo ma kłopoty z nerkami. Tak go znalazła gospodyni o poranku… Znam takiego, który śle co miesiąc na dom samotnej matki, znam innego, który przekazuje regularny grosz na schronisko dla bezdomnych kobiet… No, jasne, powiesz – wyjątki potwierdzające regułę. Znasz takich? Nawet pojedynczych? Jeśli nie, to znak, że jeszcze się poważnie nie zainteresowałeś tematem i żyjesz stereotypami. A ta Ewangelia jest dla [czytaj dalej...]